понедельник, 25 апреля 2011 г.
пятница, 15 апреля 2011 г.
Գրական մրցանակ աղանդավորի՞ն
| Օրերս Երեւանի գրողների միությունը «Կյանքի խոսք» եկեղեցու հովիվ Արթուր Սիմոնյանին պարգեւատրեց «Լավագույն հեղինակ» մրցանակով: Ա. Սիմոնյանն իր բլոգում գրում է. «Երեւանի գրողների միությունը ինձ ճանաչել էր 2010 թվականի լավագույն հեղինակ: Այդ առիթով մի խումբ հայ անվանի գրողներ, բանաստեղծներ՝ ճանաչված գրականագետ, Երեւանի գրողների միության նախագահ Աբգար Ափինյանի ղեկավարությամբ, ինձ հանձնեցին «Լավագույն հեղինակ» մրցանակ-պատվոգիրը, որում մասնավորապես ասվում է. «Լավագույն հեղինակ» մրցանակը տրվում է գրող, հրապարակախոս, հոգեւոր գործիչ Արթուր Սիմոնյանին՝ 2010 թվականին «Գրական կյանք» պարբերաթերթում տպագրված «Տիտանիկ», «Ով է ապագայի մարդը» եւ «Ծիծաղը հյուրի պես է, ուրախությունը՝ տեղաբնակ» էսսեների համար»: Կարծում եմ, գրողների պարագայում արդեն ոչինչ զարմանալի չէ. Հայաստանի գրողների միության նախագահ Լեւոն Անանյանը լրագրողների համար «Կեղանք» մրցանակ է սահմանում, Երեւանի գրողների նախագահ Ա. Ափինյանն էլ՝ աղանդավորին է մրցանակ շնորհում ու հոգեւոր գործիչ հայտարարում: Ե. Հ. http://www.aravot.am/am/articles/entertainment/91979/view |
среда, 6 апреля 2011 г.
ԶԳՈՒՇԱՑՈՒՄ ՉԿԱ
Ցանկացած տեսակի դաժանություն տարածվում է առանց վերահսկողության  Հայաստանում աճել է ինքնասպանությունների եւ ինքնասպանության փորձերի թիվը: Այս տեղեկատվությունը մոտ երկու ամիս առաջ հրապարակվեց Ազգային վիճակագրական ծառայության մարդահամարի եւ ժողովրդագրական բաժնի պետի կողմից: Ըստ տվյալների՝ օրինակ, 2010 թվին Հայաստանում գրանցվել է 592 նման դեպք՝ 18,9 տոկոսով ավելի, քան 2009-ին էր: Դրանցից 225-ը ինքնասպանություն է, 367-ը՝ ինքնասպանության փորձ: Ինքնասպանությունների մեջ գերակշռել են 30-65 եւ 65-ից բարձր տարիքի անձինք: Ինքնասպանությունների փորձ առավելապես կատարել են 18-29 եւ 30-65 տարիքային խմբերում: Ընդ որում՝ 18-29 տարիքային խմբերում ինքնասպանության փորձերն աճել են 39 տոկոսով: Վ. Տերտերյանի ձեւակերպմամբ, պետք չէ շահարկել ինքնասպանության դեպքը. «Մեր լրագրողները սովոր են մի բանի մասին 100 նյութ սարքել: Երիտասարդն ինքնասպան է լինում, լրագրողն այդ մասին գրում-գրում ու չի հանգստանում: Մեկը թաղման օրն է գնում- գրում, մեկն էլ մեկ շաբաթ հետո, ապա գնում է նրա դպրոց կամ համալսարան, հետո գտնում է ընկերներին, նախկին ընկերուհուն, առաջին դասարանի ուսուցչուհուն... Սա սխալ է, չի կարելի: Պետք չէ հրապարակայնացնել ուրիշի անձնական կյանքը, հատկապես մահվանից հետո, անկախ այն բանից, թե ինչ մահով է նա մահացել: Ինքնասպան եղածի մասին պարբերաբար ինֆորմացիա ներկայացնելով, ինչ-որ տեղ շահագրգռություն է առաջանում այդ պահին տվյալ ինֆորմացիան ստացող հոգեկան քիչ թե շատ անհավասարակշիռ վիճակում գտնվող անհատի մեջ: Սիրահարված, սերը կորցրած երիտասարդը մտածում է, գուցե ինքն էլ այդպես անի...…Գուցե այդպես կապացուցի, որ սիրում է կամ էլ գուցե այդպես անի, որովհետեւ այլ ելք չունի: Ես վստահ կարող եմ ասել, որ Հայաստանում ինքնասպանությունների ու ինքնասպանության փորձերի ավելացման պատճառն ու մեղավորը նաեւ ԶԼՄ-ներն են»,- ավելացրեց Վ. Տերտերյանը՝ շեշտելով, որ ԶԼՄ-ները հերիք չէ, որ տարածում են սպանության անմարդկային կադրերը, դեռ «Youtube»-ում էլ են տեղադրում ու հպարտորեն վերնագրում, թե ինչպես է հայ ծնողը զավակին սպանել եւ այլն. «Մի մոռացեք, այդ կայքը ամբողջ աշխարհն է նայում: «Youtube»-ը լցված է հայկական դաժանություններով: Այդ պատճառով էլ օտար ազգի աչքին հայերը արնախում են ու ոչ թե ցեղասպանվել են 1915 թվին, այլ հենց իրենք են կոտորել թուրքերին: Այնպես որ, պետք չէ նեղսրտել, թե աշխարհը չի ճանաչում մեր ցեղասպանությունը: Մենք ինքներս ենք աշխատում եւ աշխատել մեր «բարձր» հեղինակության վրա»: ԵՎԱ ՀԱԿՈԲՅԱՆ http://www.aravot.am/am/articles/entertainment/91543/view |
воскресенье, 3 апреля 2011 г.
Подписаться на:
Сообщения (Atom)