Հին ընկերները չե՞ն դավաճանում
Բարի, մի քիչ ամաչկոտ, ինտելեկտուալ, հայրենասեր, օրինապահ եւ չափազանց առաջադեմ... այսպիսին են www.gayarmenia.com-ի «բնակիչները»: Կայք, որտեղ «ամոթ է», «հարիր չէ», «չի կարելի» արտահայտությունները գոյություն չունեն, իսկ նույն սեռակցին սիրելու համար թույլատրելիության սահմանը մինուս անվերջությունից պլյուս անվերջություն է: Այստեղ չեն ոտնահարվում միասեռականների՝ գեյերի իրավունքները եւ, ամենից կարեւորը՝ ամեն մեկն այստեղ ազատ մուտք չի կարող գործել: www.gayarmenia.com-ում հայտնվելու համար նախ եւ առաջ պետք է «մուտքի արտոնագիր» ձեռք բերել, ինչն էլ հնարավոր է ստանալ «դեսպանատան»՝ ադմինիստրացիայի առաջարկած հարցերին պատասխանելուց եւ «OK»-ը ստանալուց հետո: Կայքը կարծես «ազատ տարածք է» բոլոր այն սկսնակ եւ «ստաժավոր» գեյերի համար, ովքեր ցանկանում են սիրահարվել, գտնել մշտական զուգընկեր, մեկ կամ մի քանի անգամ սեքսով զբաղվել, գտնել հին ընկերներին եւ, վերջապես, պարզապես անկաշկանդ շփվել: Տղաներն այստեղ այնքան ազատ են եւ ապահով ամեն տեսակ քարկոծումներից, որ անկաշկանդ ի ցույց են դնում իրենց անկեղծ լուսանկարները, մարմնի բոլոր «բարեմասնությունները»: Կայքում գեյեր են, այո՛, բայց դա դեռ չի նշանակում, որ նրանք սեռակցի հետ սիրաբանելուց բացի՝ ուրիշ ոչնչով չեն հետաքրքրվում: Այստեղ «երջանիկ զույգերն» իրար գտնում են՝ անպայման հաշվի առնելով միմյանց նախասիրություններն ու հետաքրքրությունները, իսկ դրանք շատ են ու բավականին հետաքրքիր: Կայքի տղաների մեծամասնությունը հետաքրքրված է արվեստով: Ոմանք զբաղվում ու տարված են երաժշտությամբ, գրականությամբ, ոմանք՝ նկարչությամբ ու քանդակագործութամբ, իսկ ոմանք էլ պարզապես սիրում են այդ ամենը ու հաճախ այցելում, օրինակ, Artbridge սրճարան, The Club, Չարենցի, Փարաջանովի, Երեւանի պատմության թանգարաններ, նրանք սիրում են նաեւ զբոսնել Կասկադում, Երեւանի Անգլիական այգում եւ այլուր:
Գերազանց կարելի է գնահատել նաեւ կայքի ադմինիստրացիայի աշխատանքը, վերջիններս շատ հետեւողական են ու պարտաճանաչ անդրադառնում են ցանկացած միջոցառման, տոնի: Ինչպես այլ կայքերի, այնպես էլ www.
gayarmenia.com-ի Discussion Forum-ում տարբեր եւ բավականին հետաքրքրաշարժ թեմաներ են քննարկվում՝ զուգընկերոջ հավատարմությունից՝ մինչեւ հայ-թուրքական հարաբերություններ:
Օրինակ, Հակոբը, որը, իր խոսքերով, սիրում է արվեստ, գրականություն եւ, իհարկե, սեքս՝ հետեւյալ հարցն էր բարձրացրել. արդյոք, հնարավո՞ր է հավատարմություն գեյ զույգերի միջեւ: «Երբ ընկերներիս հետ զրուցում ենք՝ ես պատմում եմ իմ արկածներից, նրանք զարմանում են, թե ինչպես կարող եմ անհավատարիմ լինել իմ ընկերոջը, չէ՞ որ իրենք շատ հավատարիմ են իրենց «ամուսիններին». ասում եմ՝ նայեք այս մատուցողին, ինչ սիրուն մարմին ունի, առնական մուսկուլներ, չէի՞ք երազի նրան փաղաքշել, հետը պառկել, ասում են՝ հա, ինչու չէ. ասում եմ՝ հիմա բռնվեցիք, բա ասում եք հավատարիմ եք... բայց պոռնո նայում եք, լավ տիպ տեսնելուց ախ եք քաշում, ձեր միջի միակ անհավատարիմն էլ ես եմ, հա՞, պարզապես ես կեղծավորություն չեմ անում, ում հետ պառկել եմ՝ ձեզ պատմում եմ, իսկ դուք միշտ ասում եք, թե հավատարիմ եք... Ես չեմ հավատում գեյ զույգերի հավատարմությանը, այո, սեր կա, բայց սեր, ֆանտազիա, հաճույք՝ դրանք տարբեր բաներ են: Դու կարող ես սիրել քո ընկերոջը հոգով, սրտով, բայց եթե մի գեղեցիկ տղամարդու հետ էլ պառկես՝ դա չի նշանակում, որ դադարում ես ընկերոջդ սիրել...»,- անկեղծանում է հարցը բարձրացրած գեյը:
«Տղամարդու մեջ ամենասկզբից դրված է, որ ինքը պետք է մի քանի կին կամ տվյալ պարագայում տղամարդ ունենա միաժամանակ: Դա բնազդ է, որը հնարավոր չէ փոխել: Վառ օրինակ՝ ես դավաճանում եմ իմ ընկերոջը, սակայն նրան ասում եմ, երբ եւ ում հետ, իսկ նա ասում է, թե չի դավաճանում, բայց ես լավ էլ գիտեմ երբ, որտեղ եւ ում հետ է ինձ դավաճանում»,- ի պատասխան Հակոբի՝ ասում է Սամը:
Discussion Forum-ում տղաներից մեկն էլ հարցնում էր՝ ո՞ւր եք դուք, Սովետական Հայաստանի գեյեր...
Նրա ձեւակերպմամբ՝ «ի տարբերություն եվրոպական երկրների, արեւելյան երկրներում շատ բաներ գոյություն ունեն, որոնց մասին չեն խոսվում, որովհետեւ ընդունված չէ: Օրինակ, գեյ կյանքը բոլոր երկրներում էլ կա, Հայաստանը բացառություն չէ, բայց քիչ է խոսվում: Սովետի ժամանակ հավաքվում էինք Երեւանի Կոմայգում, ասում, խոսում, ծիծաղում, հետո գնում էինք տղամարդ որսալու: Չնայած օրենքով արգելված էր, բայց... Չեմ հիշում որեւէ մեկին մեր գեյերից, որ նստած լիներ. ասում էին՝ եթե մեկը մի բան ասի՝ դիմեք «Հոռոմ մայրիկին», ամբողջ ԿԳԲ-ի տերը կթաղի: Եվ այդպես էլ լինում էր: Ղարաբաղի դեպքերը սկսվեցին, բոլորս հեռացանք տարբեր երկրներ ու կորցրինք միմյանց: Մի տեսակ նոստալգիա ունեմ: Դեռ սովետի տարիներն էին, Կոմայգում ծանոթացա մեկի հետ, հիմա արդեն ծեր կլինի, բայց եթե կարդա՝ կիմանա, որ իր մասին եմ ասում, ես 20 տարեկան էի, նա՝ 40-ն անց: Նոր էր ամերիկյան շրջագայությունից վերադարձել (բնակարանից երեւում էր, որ հասարակ բանվոր չի): Երբ նա պատմում էր այնտեղի գեյ կյանքի մասին, զարմացա, ասացի՝ չհասկացա, հիմա այստե՞ղ է լավ, թե՞ այնտեղ, ասաց՝ այստեղ, հարցրի՝ ինչո՞ւ, էս թաքնված ու վտանգավոր հաճույքները քեզ դո՞ւր են գալիս, ասաց՝ այո, գերադասում եմ այստեղ եւ այսպես, որովհետեւ սա ուրիշ ադրենալին է, զզվել եմ այնտեղի սանձարձակություններից...»:
Կայքում կարելի է ծանոթանալ ամենաթարմ նորություններին եւ լուսանկարներին. օրինակ՝ Սուրբ Զատկի տոնի, Արամեի՝ մոսկովյան գեյ-ակումբներից մեկում կայացած ու հաջողված մենահամերգի մասին պատմող նյութերին, եւ մինչեւ անգամ «02» հաղորդաշարին բնորոշ՝ համակուրսեցիների կողմից ծեծված ուսանողի՝ հիվանդանոց տեղափոխվելու մասին լուրերի: Աննկարագրելի հետաքրքիր զրուցակիցներ են ոչ միայն երեւանցի, այլեւ սփյուռքահայ գեյերը: Պարզվում է՝ նրանք նաեւ ահավոր աստվածավախ են եւ, իրենց խոսքերով, ամեն վատ արարք կատարելիս անպայման ներողություն են խնդրում Աստծուց:
Ուշադրության էր արժանի նաեւ Սուրբ Զատկի հետ կապված մի գեյի ասած անկեղծ խոսքերը: Նա շնորհավորում էր հատկապես նախագահի, վարչապետի, բանակի քաջարի մարտիկների, կաթողիկոսի, հավատացյալների ու նույնիսկ անհավատների Սուրբ Զատիկը՝ «Սրտանց մաղթում եմ բոլորիս, Զատիկի խորհրդով զատենք մեր միջի մարդկայինը-կենդանականը եւ աստվածայինը, եւ թող հարություն առնի աստվածայինը, ապրենք իրար հետ, իրար համար, վասն հայության... Աստված սիրում է իր բոլոր զավակներին, լինես դու հոմո, լեսբի, թե հետերո՝ բոլորս էլ Աստծո զավակներն ենք, եւ Աստված սիրում է բոլորիս իր հայրական ներողամիտ սիրով: Աստված ավելի է սիրում իր այն զավակներին, որոնք զոհ են գնում ատելությանը, հոմոֆոբիային, անհանդուրժողականությանը...»:
Ինչպես բոլոր միասեռականները, այնպես էլ այս կայքի Blogs բաժնում «տեղացիներից» մեկը փաստում է, որ համասեռականությունը հիվանդություն չէ: Նա հավելում է, որ 1952 թվին, երբ Ամերիկյան հոգեբուժական ասոցիացիան հրատարակեց իր առաջին Մտավոր խանգարումների դիագնոստիկ եւ ստատիստիկ ձեռնարկը (ԴՍՁ), համասեռականությունը ներառված էր որպես խանգարում: Բայց հետազոտությունները եւ հետագա ուսումնասիրությունները ի վիճակի չեղան հիմնավորել համասեռականության՝ գիտականորեն կամ էմպիրիկորեն որպես խանգարում կամ աննորմալություն համարվելը: Երբ նման ուսումնասիրությունների արդյունքները կուտակվեցին, բժշկության, մտավոր առողջության, վարքագծային եւ հասարակական գիտությունների մասնագետները հասան այն եզրակացությանը, որ թյուր էր համասեռականությունը որպես մտավոր խախտում դասակարգելը, եւ որ ԴՍՁ դասակարգումն արտացոլում էր չստուգված ենթադրություններ (http://www.gayarmenia.com /profiles/blogs/2851430:BlogPost:25621):
Շփման ընթացքում մի ֆրանսահայ գեյ, որը Հայաստանից հեռացել էր հարազատների, ընկերների սպառնալիքներից դրդված՝ ասաց, որ ինչպես Բալզակն էր ասում, մեկ է՝ որքան երկարատեւ է դիմադրությունը, այնքան հզոր է սիրո ձայնը. «Մի օր հայերը ստիպված կլինեն հասկանալ, որ գեյ լինել չի նշանակում հիվանդ լինել եւ ինչպես ցանկացած աղջիկ, այնպես էլ ես իրավունք ունեմ ամուսնանալ իմ սիրած տղայի հետ»:
ԵՎԱ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
